Rodzaje brytyjskich domów - czym się cechują i jak je rozróżniać



Rodzaje brytyjskich domów - czym się cechują i jak je rozróżniać 

Cechą charakterystyczną Wielkiej Brytanii jest jednolitość architektoniczna spowodowana brakiem indywidualnych projektów i konstrukcji. Brytyjskie budownictwo mieszkalne znaczenie różni się od polskiego czy nawet europejskiego. Georgiańskie flaty, rzędowce byelaw, międzywojenne semi, betonowe precast...

I choć typów jest wiele, warto zapoznać się z najważniejszymi z nich, aby wiedzieć na co zwracać uwagę przy wyborze lokum - jak rozpoznać styl i wiek danej nieruchomości, jakie są wady i zalety poszczególnych konstrukcji, oraz jak historia wpłynęła na architekturę budynków mieszkalnych w Wielkiej Brytanii. 

       8 najważniejszych stylów budowlanych w Wielkiej Brytanii 

1. GEORGIAN (1714-1830) 

Styl georgiański

domy wielorodzinne - mieszkalnia typu flat / apartment, domy jednorodzinne 


Wielki Pożar Londyński w 1666 roku strawił olbrzymią powierzchnię stolicy. Odbudowę miasta wykonano w weneckim stylu. Na początku 18. wieku modne stały się, nieznane wcześniej w architekturze brytyjskiej, budynki mieszkalne w zabudowie szeregowej. 
Nie były to jednak, jak by się mogło wydawać, mieszkania dla biedoty, lecz arystokratyczne kamienice. 

Mieszkania składały się z trzech lub czterech kondygnacji, stychu i/lub piwnicy. Hierarchia domowników w epoce georgiańskiej była bardzo istotna. 

Parter - z największymi salonami i wysokimi sufitami - pełnił funkcję recepcji, służył do przyjmowania gości, wyprawiania przyjęć i jako gabinet do załatwiania różnych spraw.
Na pierwszym piętrze - gdzie pomieszczenia również były obszerne, a sufity wysokie mieszkali właściciele lokum. 
Drugie piętro - niższe i dużo mniejsze, okupowali biedniejsi krewni, przyjaciele i goście gospodarza. 
Natomiast trzecie - najmniejsze poddasze, zamieszkiwała służba i kamerdynerzy.

Kuchnia i pomieszczenia gospodarcze znajdowały się w piwnicy lub na obniżeniu kondygnacji.


Wysokie sufity były w owych czasach ważnym aspektem w architekturze. Podczas gdy wiejskie i chłopskie chaty cechowały się niskimi stropami, ze względu na oszczędność materiału, bogaci Georgianie, jak i późniejsi Wiktorianie, mogli sobie pozwolić na przestronną kondygnację w pomieszczeniach.
Wysoki sufit zapewniał lepszą wentylację, co było istotne w czasach, w których za oświetlenie odpowiadały kopcące świecie i lampy naftowe. Ponadto, niskie pomieszczenie można było taniej i szybciej ogrzać, co miało niebagatelne znaczenie dla ludzi niezamożnych, lecz dla bogatych niekoniecznie. 

W latach 1696-1851 w Wielkiej Brytanii obowiązywał podatek od liczby okien w budynku. Powszechną praktyką biedniejszej szlachty, która chciała zaoszczędzić na takim wydatku, było zamurowywanie części okien w budynku. 


Domy i kamienice w stylu georgiańskim są jednymi z najstarszych budynków jakie można swobodnie użytkować w charakterze mieszkalnym. Charakteryzują się symetryczną i prostą elewacją, długimi prostokątnymi oknami, oraz żeliwnymi balustradami. W architekturze przeważa harmonia i równowaga, wnętrze często ozdabiane gzymsami. Budowane z cegły i kamienia, malowane najczęściej na biały, czarny lub kremowy kolor, albo niemalowane wcale, odznaczają się lekkością i elegancją. 

Budownictwo w stylu georgiańskim jest bardzo rozpowszechnione na Wyspach. Często spotykane w centrach dużych miast zabytkowe kamienice pełnią rolę hoteli, biurowców lub muzeów. Piwnice często adaptowane są na restauracje i sklepy, zaś piętra na biura, galerie i mieszkania prywatne. 

Domy jednorodzinne typu georgiańskiego spotykane na obszarach pozamiejskich są dziś jednymi z najdroższych na rynku nieruchomości. 


Najsłynniejszą kamienicą georgiańską jest 10 Downing Street w Londynie. 



2. VICTORIAN  (1837-1901)

Styl wiktoriański

jeden z najbardziej rozpowszechnionych stylów budownictwa na Wyspach - od tanich szeregowców, po bogate wille


Architektura wiktoriańska jest asymetryczna, to przede wszystkim przepych i bogactwo formy. Domy wiktoriańskie są ceglane, charakteryzują się dwuspadowym ostrym dachem, o trójkątnych elementach, drewnianych liniach i zdobieniach. 

Cechy jakie wyróżniają takie domy to płytkie fundamenty, wysokie sufity (podkreślające zamożność właścicieli - tak jak w przypadku domów gregoriańskich), łuki drzwiowe u wejścia, wąskie korytarze, wykuszowe okna, wzorzyste gzymsy, nierzadko witraże i ozdobne ornamenty z terakoty. Przydomowe posesje tego okresu wyróżniają się brakiem miejsca dla (nieistniejących jeszcze wtedy) samochodów.

Charakterystyczna dla budynków okresu wiktoriańskiego jest hydraulika. Łazienki i toalety - jako obowiązkowy standard w każdym domu - zostały wprowadzone w czasach znacznie późniejszych. 

Montaż systemu hydraulicznego został zaprojektowany na zewnątrz już istniejących budynków, dzięki czemu instalacja nie naruszała konstrukcji i elewacji budynku. Wszelkie pęknięcia rur oznaczały, że zacieki nie wystąpią wewnątrz i nie zaleją lokum. 

Patent przyjął się do czasów współczesnych. 
Dostęp do napraw wszelkich potencjalnych uszkodzeń, czy wymiany rur np. na plastikowe, jest znacznie łatwiejszy niż w przypadku hydrauliki montowanej wewnątrz budynku. 
Nawet zimy stulecia z lat 1947 i 1963, przez którą zamarzło większość zewnętrznych rur, nie zniechęciły Brytyjczyków do specyficznego sposobu montażu hydrauliki.

 

I. Victorian villa

Klasa wyższa zamieszkiwała w domach o kilkunastu pokojach, wcześnie wyposażonych w eleganckie łazienki i toalety, ze sporym ogrodem. Charakterystyczne było dzielenie piętra na dwa salony : damski - jasny o lekkim umeblowaniu, który należał do pani domu, gdzie przebywała w damskim towarzystwie, oraz męski- gabinet ciemny, o masywnym umeblowaniu, gdzie gospodarz przyjmował swoich gości i załatwiał swoje sprawy. Kominek znajdował się w każdym pokoju.

Wiktoriańskie domy z końca 19. wieku cechowały się falowanymi krawędziami dachów i nad wyraz zdobioną elewacją. Wyglądem przypominającym domek dla lalek - Queen Anne Houses - szczególnie upodobali sobie Amerykanie.



II. Terraced houses - back to back 

Rewolucja przemysłowa spowodowała raptowny przypływ chłopów do miast. Fabryki i kopalnie potrzebowały rąk do pracy. Chłopi, którzy uprzednio dzierżawili część budynku gospodarczego u swojego pracodawcy na wsiach, zamieszkali wówczas w zupełnie innych domach. 

Bogaci przedsiębiorcy, aby zapewnić dach nad głową swoim pracownikom, budowali mieszkania o zabudowie szeregowej, najczęściej wzdłuż głównej ulicy, na końcu której znajdowały się ich zakłady pracy np. przy fabryce. Takie domy zupełnie nie przypominały tych w jakich sami mieszkali.

Ceglane budynki były stawiane bezpośrednio na gruncie, bez fundamentów, a tył jednego domu łączył się bezpośrednio z tyłem innego. To wszystko wpływało na brak wentylacji i wysoką wilgotność w mieszkaniach. Wspólny dla wszystkich wychodek i pomieszczenie gospodarcze znajdowały się na zewnątrz budynku. Wysokie czynsze spowodowały, że w małych kilkumetrowych klitkach mieszkało nieraz po kilkanaście osób naraz. Brak higieny i natłok ludzi doprowadził do szerzenia się chorób i nędzy życia, a szeregowce przekształciły się w slumsy. Takie domy możemy spotkać dziś nie tylko jako muzealne skanseny, ale i domy mieszkalne w niektórych miastach Anglii np. Bradford. 


III Terraced houses - byelaw

W 1875 roku weszła ustawa o zdrowiu publicznym, która miała za zadanie zniwelować brud, choroby i przedwczesną śmierć w wiktoriańskich slumsach.

Dzięki regulacjom, jak grzyby po deszczu powyrastały rzędowce typu byelaw, które dziś stanowią 15% wszystkich budynków mieszkalnych na Wyspach. 


Ustawa zabroniła landlordom stawiania domów typu back to back, otwarty tył budynku miał gwarantować przewiew i naświetlenie pomieszczenia. 

Każdy dom musiał posiadać back yard, czyli skrawek terenu z tyłu domu, o co najmniej 14m2 z miejscem na prywatny wychodek. Belki podłogowe musiały znajdować się 4 cale nad gruntem. Stopy fundamentowe ceglane, czasem betonowe lub wapienne. Pod podłogą wykładano łupkowo - bituminową zaprawę, a na nią posypywano warstwę soli przeciw wilgoci. W ceglanych fundamentach montowano okienka wentylacyjne. Ściany musiały mieć grubość co najmniej 9 cali. Ulica, przebiegająca pomiędzy ciągiem takich domów, nie mogła być węższa niż 14 stóp (to dlatego dziś tak ciężko o przejazd i miejsce parkingowe na ulicach osaczonych rzędowcami byelaw) 

Z czasem, gdy standardy wymiarów mieszkań stawały się coraz to wyższe, do najbiedniejszych rzędowców zaczęto stawiać dobudówki z tyłu budynku, przez co nabrały one podłużnej formy. Dobudówki stawiano też w bogatszych domach, lecz nie ze względu na brak standardów, a nową modę na większe kuchnie i jadalnie, większą liczbę łazienek, oraz szklane oranżerie. 


Szeregowce budowane były nie tylko w linii ciągłej wzdłuż drogi, ale też w krótszych segmentach - po 10-12 domów z rzędu i dzierżawione wedle statusu wynajmującego. Pracownikom wyższej kategorii tj. kierownikom lub księgowym, przydzielano domy o większej powierzchni, nierzadko z 3. lub 4. pokojami z modnymi oknami wykuszowymi, toaletami wewnątrz budynku i ogrodzeniem z przodu domu. Im dom bardziej przypominał strukturą i stylem victorian villę, tym zamożniejsza osoba w nim mieszkała. 

Specyfikacje budynków wiktoriańskich:


Podłoga:

Fundamenty:


Ściany:




3. Edwardian (1901 - 1914)

Styl edwardiański

domy peryferyjne - wolnostojące, bliźniacze, czasem szeregowe 

Okres edwardiański to powolne porzucanie stylu wiktoriańskiego. Ludzie zamożni odchodzili od zwyczaju zatrudniania służby domowej. Życie rodzinne nabrało prywatności, ludzie poczuli potrzebę ukrycia się od oczu miejskich tłumów, automobile dały temu możliwość. Okres edwardiański to rozkwit przedmieścia. 


Domy budowane w tym okresie charakteryzują się linią prostą architektury, są nieco skromniejsze od ich bogatych w zdobienia poprzedników. Drzwi obszerniejsze lub umiejscowione pośrodku budynku. Korytarze szerokie, okna - również wykuszowe - o prostokątnej formie. Często spotykane z balkonami. Kuchnia większa. Najczęściej budowane jako wolnostojące, z dużym ogrodem i podjazdem, występują czasem jako szeregowe. 



4. SEMI (1919-1936)

Styl bliźniaczy

domy peryferyjne - jednorodzinne, bliźniacze lub podwójnie bliźniacze


Okres po I Wojnie Światowej to okres domów socjalnych. Ustawa Addison Act o nadanie domów socjalnych dla wszystkich żołnierzy wracających z wojny, przerodziła czasy międzywojenne w boom domów councilowskich, które z czasem zostały przyznawane dla niemal wszystkich obywateli. 

Przedmieścia stały się dostępne już nie tylko i wyłącznie dla bogatych, a dzięki domom typu semi - bliźniaki, klasy społeczne przestała dzielić tak kolosalna przepaść. Społeczeństwo zaczęło się homogenizować. Szeregowce, kojarzone z hierarchią i slumsami dla biedoty, traciły na popularności. W latach międzywojennych znikła bariera klasowa dla społeczeństwa robotniczego. 


Domy typu semi otrzymały swą nazwę dzięki strukturze w jakiej je budowano, czyli bliźniaczej. Tak jak w okresie edwardiańskim - przedmieścia, prywatność i życie rodzinne stanowiły piorytet w wyobrażeniach o domu idealnym. Podjazdy i garaże stały się standardem.

 Charakteryzowały się czterostopowym dachem, łukowatymi wnękami w drzwiach i większą liczbą okien. Oświetlone wnętrza, niższe sufity i mniejsza ilość salonów. Domy semi to domy ceglane, często tynkowane i malowane; o konstrukcji solidnej z głębszymi fundamentami, płaszczem przeciw wilgoci w ścianach i glinianymi dachówkami. 

Addison houses

Pierwsze domy councilowskie zostały nazwane Addison Houses, na cześć uchwały Addisona o socjalnym nadawaniu mieszkań. Cechuje je struktura bliźniacza, lub podwójnie bliźniacza, często występują w postaci domów wielorodzinnych - flatów. Podobne do semi lecz o nieco skromniejszej formie.


Specyfikacje domów okresu międzywojenngo:

Podłoga:


Fundameny:


Ściany:




5. Prefab (1942-1950)

Prefabrykanty

Prefab, czyli domy fabryczne, jednopoziomowe - bungalow 


Okres II Wojny Światowej to czas zniszczeń i deficytu materiałów budowlanych. Po bombardowaniach w nalotach Blitz wielu Brytyjczyków pozostało bez dachu nad głową. Komitet Burta nadany przez Winstona Churchilla z 1942 roku zarządził wybudowanie domów awaryjnych. Pomysł na kryzysowe domy został zaczerpnięty z USA, gdzie robotnicy budowy zapory w Tennesse wykorzystywali blaszane baraki jako mieszkania sezonowe. Mimo braku drewna, cegieł i stali udało się wybudować kilkaset tysięcy prefabrykantów m.in dzięki nadwyżkom materiałów lotniskowych. 


Domy EFM, czyli Emergency Factory Made stanowiły mix blachy, aluminium i azbestu, łatwe w montażu, identyczne w każdym detalu. Mierzyły dokładnie 2,3m szerokości (aby dało się je łatwo przetransportować), a powierzchnia ich wynosiła 59m2. 

Stawiane były na środku działki, na której każdy lokator miał możliwość uprawy własnych warzyw i owoców. Strukturą podobne do ogródków działkowych, lecz do zamieszkania stałego, całorocznego. Brytyjczycy pokochali taki styl - to od prefabrykatów rozpoczęła się moda na budownictwo domów typu bungalow. 

Okres żywotności takiego prefabrykanta szacowano na 10 lat, niektóre stoją po dziś dzień w Wielkiej Brytanii, lub zostały wysłane jako pomoc humanitarna do krajów afrykańskich. 


6. Precast (1945-1975) 

PRC - Pre-cast Reinforced Concrete Houses- domy betonowe

Domy osiedlowe - szeregowe, w krótkiej sekwencji rzędowej, bliźniacze, jednorodzinne i wielorodzinne 



Lata powojenne to boom gospodarczy oraz czas deficytu materiałów budowlanych tj. cegła i drewno. Aby sprostać zapotrzebowaniu na nowe mieszkania, a jednocześnie nie inwestować w domy o kilkuletniej żywotności, zastosowano patent PRC, czy precast. Patent ten nie był nowym rozwiązaniem, już w latach międzywojennych stosowano tę metodę, lecz była ona wyjątkowo rzadka i niepopularna. 


Domy precast, nazywane również non-traditional houses, to domy budowane z użyciem wszelkich nietradycyjnych materiałów, o strukturze modułowej. Niektóre z nich były montowane już w fabryce w gotowe do transportu betonowe ściany, inne obejmowały stalową, czasem drewnianą ramę, w którą wlewany był beton już na miejscu budowy. Cechowały się aluminiowymi i azbestowymi dachami. Szybkie w montażu, tanie i nieskomplikowane - idealnie zapełniły lukę mieszkaniową. 


Precasty stawiane były błyskawicznie, w formie gotowych osiedli : szeregowców o krótkiej sekwencji, bliźniaków lub podwójnych bliźniaków.

W latach 1945-1955 powstało 500,000 takich domów i stanowiły one wtedy 20% wszystkich budynków mieszkalnych w Wielkiej Brytanii, a w latach 1955-1970 zbudowano metodą nietradycyjną następne 750,000 domów. 

Piętrowe lub typu bungalow. Z ogródkami mniejszymi i większymi. Styl nieco kanciasty, z kwadratowymi oknami, a czasem wąskimi i prostokątnymi. Ze względu na rozpowszechnienie ogrzewania gazowego kominy budowano mniej masywne. Ich żywotność szacowano na 50 lat. Szybko okazało się, że stalowo-betonowe pospiesznie stawiane konstrukcje są podatne na korozje i łatwo ulegają degradacji. 


W latach 70. pojawiły się pierwsze problemy nietradycyjnego budownictwa. Karbonizacja betonu powodowała wybrzuszanie i kruszenie się ścian oraz rdzewienie mocowań między blokami, co prowadziło do zaburzeń stabilności konstrukcji. Nieszczelność izolacji termicznej, awarie okładziny wewnętrznej. Problemy z kondensacją - brak cyrkulacji i osadzanie się pary wodnej prowadziło do powstawania nadmiernej wilgoci i pleśni. Dodatkowo, drewniane konstrukcje wewnątrz ścian zaczęły gnić, przez co problem pleśni narastał jeszcze bardziej. 


W 1984 roku rząd przyjął ustawę Housing Defects Act - o wadliwym budownictwie, by w następnych latach przeprowadzić masowe renowacje takich domów. 

Dziś trudne do rozpoznania. Aby podtrzymać sztywność ścian pokrywa się je tynkiem, częściowo muruje, okłada cegłami, płytami, belkami drewnianymi lub sklejkami dekoracyjnymi. Dachy azbestowe wymieniane są na nowe, nie szkodzące zdrowiu, okna przeważnie plastikowe. Po tak gruntownych renowacjach wygląd wielu z nich zmienia się całkowicie. 

Konstrukcje są już bezpieczne, styl nowocześniejszy. Choć problemy z wilgocią występują po dziś dzień, to standardy większości z nich są zadawalające. 



Domy precast, które nigdy nie przeszły specjalnej renowacji (na zdjęciu poniżej przykład umocnienia betonowej ściany takiego domu), są dziś najczęściej demolowanymi budynkami na Wyspach. Choć cechuje je wyjątkowo niska cena to problem w przypadku sprzedaży takiego budownictwa jest częstym zjawiskiem. 



Bez specjalnego zaświadczenia - PRC Certificate, banki odmawiają pożyczek hipotecznych na zakup kłopotliwych domów. Zaświadczenie PRC Certificate może kosztować nawet £3,500 i jest wystawiane, gdy dom typu precast, który znalazł się na liście domów wadliwych, przeszedł renowację, której koszt sięga rzędu £30,000-£40,000.


7. Tower blocks, blocks of flats

 wieżowce, bloki mieszkalne

Pierwszy wieżowiec w Wielkiej Brytanii zbudowano w Harlow, Essex w 1951 roku, a do lat 80. stawiano je niemal w każdym większym mieście. 


Tak jak domy typu precast, betonowe bloki stały się popularną, tanią i szybką alternatywą dla domów tradycyjnych. Jednak w przeciwieństwie do domów jednorodzinnych, piętrowa wieża pozwalała na zapewnienie lokum dla kilkuset ludzi na stosunkowo niewielkim obszarze. 

Mogłoby się wydawać, że blokowiska zastąpią typowe brytyjskie domy - tak się jednak nie stało, wpisały się one w obraz Wielkiej Brytanii jako nowoczesne slumsy. 

Pierwszym negatywnym zdarzeniem było częściowe zawalenie się wieżowca Ronan Point w 1968 roku w Londynie. Zbudowany w systemie betonowych bloków LPS (podobnie jak domy precast) wieżowiec Ronan Point zapadł się zaledwie po dwóch miesiącach od oddania go do użytku.


Przyczyną zawalenia kondygnacji był wybuch gazu - spowodowany nieszczelnością spoiw - w wyniku którego zginęły 4 osoby (tragedia na jeszcze większą skalę miała miejsce w 2017 roku, gdzie w wyniku  pożaru Grenfell Tower życie straciło 72 ludzi).

Masowe inspekcje po tej tragedii ujawniły wiele uchybień w architekturze, niespełnianie standardów budowlanych i użycie wadliwych materiałów. Nakazano wyburzanie lub renowacje podobnych obiektów na terenie całego kraju. 

Nie tylko poczucie zagrożenia ze strony konstrukcji zniechęciło Brytyjczyków do  wieżowców. Od lat ludzie przyzwyczajeni byli do niezależnego życia w małych domach, wspólnota mieszkaniowa bardziej kojarzyła się z przedwojennymi poorhouses (domy dla bezdomnych ubogich, jak na zdjęciu poniżej, prowadzone przez organizacje religijne lub charytatywne) niż z zamożnością. 


W blokach mieszkalnych powszechne stały się zanieczyszczone i zaśmiecone klatki schodowe i windy, za czystość których nikt nie chciał ponosić odpowiedzialności. 

Gdy urząd miasta przydzielał mieszkania, ludzie w pierwszej kolejności wybierali domy jednorodzinne. 

Wieżowce i bloki zaczęły przemieniać się w slumsy. Osoby starsze ze względu na kondycję fizyczną przydzielani byli do domów jednopiętrowych - bungalow. Rodziny z dziećmi preferowali bezpieczniejsze domy z ogrodem. Z czasem do wieżowców city council zaczął przydzielać ludzi najbiedniejszych, których nie stać było na droższe lokum, wielu z nich było kryminalistami po odsiadkach, nie brakowało narkomanów i bezrobotnych. 

Dziś w miastach, gdzie domów jest niewiele, a ceny nieruchomości są wysokie tj. Londyn, w wieżowcach i blokach mieszkalnych mieszają się społeczności wszelkich klas społecznych. Nie brakuje także apartamentowców o nowoczesnej konstrukcji, które w niczym nie przypominają betonowych bloków. Nadal są jednak i takie obszary, gdzie blokowiska słyną ze swojego kryminalnego półświatka. 


8. Modern (od lat 80. ) 

Domy nowoczesne

każdy typ budownictwa mieszkalnego


Modern houses nazywamy domy zarówno te z lat 80. i 90. jak i te z lat bieżących. Pomimo że przedział czasowy między nimi wynosi ponad 40 lat, to ze względu na styl są zaliczane do nowego typu budownictwa. 


Charakteryzują się modernistyczną cegłą o mocnym wyrazistym kolorze - czerwonym lub żółtym, lub otynkowanymi ścianami. Styl wszelaki, te z lat 80. i 90. projektowanie były na wzór przytulnych, małych peryferyjnych domków, natomiast te wybudowane w latach niedawnych często nawiązują do stylu minimalistycznego, popularnego dziś niemal w całej Europie. Pomieszczenia i ogrody z reguły mniejsze niż w domach z lat poprzednich. Kominy zwykle dekoracyjne lub całkowity ich brak. Poddasze zaadaptowane na pokoje. Bardzo często uwzględniony garaż lub miejsce na podjazd samochodem. 


Domy modernistyczne ze względu na nieduże rozmiary pomieszczeń, nazywane są często pogardliwe shoebox homes - domy z pudełka na buty. Z roku na rok widać wyraźną tendencję do stawiania takich budynków o coraz to mniejszej powierzchni na coraz to miejszych działkach. 

Domy modern stawiane są na głębokich fundamentach palowych. Powszechnym elementem są ściany wewnętrzne z płyty gipsowej, ściany zewnętrzne podwójne, izolowane, zwykle z cegły i bloczków-pustaków. Metalowy stelaż konstrukcji lub drewniana rama. Szybkie w budowie, jednak dzięki licznym regulacjom standardów budowlanych cechują się bezpieczniejszą konstrukcją od swych poprzedników. 

Specyfikacje nowoczesnego budownictwa:

Podłoda:

Fundamenty:




Ściany:




Stylów architektonicznych i rodzajów budynków mieszkalnych jest w w Wielkiej Brytanii o wiele więcej. Omówione zostały jedynie te, które są najbardziej popularne po dziś dzień lub szczególnie zapisały się w historii i znacząco wpłynęły na życie Brytyjczyków. 

Trik: wiek budynku ciężko ocenić na pierwszy rzut oka. Dobrym sposobem jest spojrzenie na komin - im masywniejszy i większy, tym budynek powinien być starszy. Reguła ta sprawdza się jeśli komin nigdy nie był przebudowywany, a jest to dość rzadka praktyka. 


                  Spodobał Ci się artykuł? 


W oparciu o:

www.fet.uwe.ac.uk
www.history.stackexchange.com
www.victorianemporium.com
www.housebeauttiful.com
www.propertyinvestmentsuk.co.uk
www.foxtons.co.uk
www.propertysolvers.co.uk
www.heritageopendays.org.uk
www.reallymoving.com
www.peterbarry.co.uk
www.heritagecalling.com
www.wikipedia.org 



4 Komentarze

  1. Super artukul na taki temat czekalem ,rzetelnie i jasno przedstawiony.Zawsze intrygowalo mnie to dlaczego odkad zeszlismy z drzewa a potem opuscili jaskinie mieszkamy tak a nie inaczej .Jak duzy wplyw na to maja warunki przyrodnicze ,kulturowe ,ekonomicze, polityczne i wiele innych naktore nie mamy wplywu .morzna by powiedziec pokaz mi ja mieszkasz a powiem ci kim jestes .jeszcze raz wielki szacun i czekam na nowe twoje artykuly . Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To prawda, co kraj to obyczaj, ciekawe jak tam u was w Niemczech to wygląda 🏠🤔😃

      Usuń
  2. W pełni się z tobą zgadzam i również pozdrawiam serdecznie z pudełka 🏠😃

    OdpowiedzUsuń
  3. Witam.Widzac przekroj scian nosnych w Angielskich domach dopiero teraz wierze w sceny z filmow kina akcji w ktorych w czasie poscigow smochody demoluja calkowicie budynki wychodzac bez szwanku.Ten samochod uderzajac w dom w Polsce ,Niemczech czy gdzie indziej w Europie nadawalby sie wylacznie do kasacji, a wlasciciel budynku musialby jedynie zreperowac odpadniete kawalki tynku.Ale kazdy kraj ma swoje perelki budowlane .We Frankfurcie spotkalem w starych kamienicach ciekawe rozwiazanie gdzie muszla klozetowa montowana byla w kuchni.przyznam ze wywolalo to u mnie mieszane uczucia.Wracajac do Angli to przebojem dla mnie bylo montowanie rur instalacji i kanalizacji na elewacjach budynkow ,to trzeba zobaczyc jak czasem naprawde piekne obiekty morzna oszpecic .Co na to Bob Budowniczy.Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
Nowsza Starsza

Formularz kontaktowy